Адну i тую ж. Цяпер жартуеш Як можна гэтулькi кахаць адну i тую чуеш? Як можна рухацца туды куды не дабрацца Такая праца - за усё патрэбна драцца Ты маеш рацыю: што с гэтым годам стане Калi да ночы з рання забiваць свае кахання Але яно уваскрэсне напрадвесне Сапрауднае жыцце глыбей, чым можна распавесцi у песне
Я падымаю галаву вышей каб лепей бачыць, Болей зауважаць и разумець - гэта значыць Распазнаваць дабро и зло як поудзень, поўнач И дараваць свае цяпло и помач тым, што побач У нас на усiх адна мяжа, i мы спляліся ў вузел У адзiн бок ляцiць кажан, у другi - бусел I кожны хоча мець сваё, шукае скарбы Каб гэты свет зрабiць святлей не хопiць белай фарбы Варта iсцi далей, не дараваць падману Ня верыць, што яны i сам ты - намаляваны Чарнiламi цi мелам, быць смелым Дабрацца думкамi туды, куды не удаецца телам
Далей дарога - одна, многа I тое, што змяняю я, зменiць мяне самога I всё, что бачу я вакол, не загiне Бо наступае новы дзень, мы робiмся другiмi I вось чаму трэба трымаць, усё, што ты шануеш I вось чаму можна кахаць адну i тую, чуешь? Можна забыцца дзе ты, забыцца хто ты Заплюшчыць вочы i ляцець, памерцi ад ташноты