Застылi думкi над берагам хуткай ракi –
Мае адзiнокiя птушкі-багіні.
Калi Зямля кружыла-кружыла,
Ляцела, ляцелi вякi…
Мае вякi чырвоны!
I кожным уяўленнем,
Ператварэннем
Шукаю ўвасабленнi
У бязмежных хвалях.
Той шлях заснаваны на адшуканні,
Пошуку вечнага,
Прастораў адкрыццяў,
Бачнага за туманамі.
Дзе тэрыторыi не абмежаваны зрокам,
Несувымернасцю карт і геаграфiй.
Як свядомасць накiроўвае ды iмкнецца
Вывучаць, пазнаваць, ахоплiваць розумам,
Спасцігаць, разумець, адкрываць
Таямнічую сакральнасць – ад клеткі, ад кветкі…
Да парусоў планетарных тунэляў.
Там, дзе пульсацыі галактык адгукаюцца
Шорахам галін і ветрам на жытнім полі.
Між анёлаў, трымаючых сэрца Зямлі,
Яе Памяць Вечнасці
На вышываных паясах гарызонтаў,
Што клічуцца
Лабiрынтамi Прасторы-Дракона.
Ад Сярэбранай ніці зыходзячых
Духа Святога Троіцы.
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1