Вечны сон, забыццё ў адзіноце, Чорных глыбінь патаемная магія; Надзея замірае перад тым… Містэрыя бяссмерця невядомасці.
Сон – маё жыццё; не адчуваю болю, шчырасцi, кахання. Няспынны сон, што належыць царству пустэчы пазнання. Не ажываю, не жыву, не памiраю, не адпускаю. I адчуваннi не мае, бо гэта сам не я; мяне няма мiж вас…
У промнях ранiцы на руках Дзiця Вайны; Цi патрэбны мы?
Зброю трымай мацней, салдат, весялей!
Язычнiцкi тэрор, кроў вайны – памяць Расы і Зямлі.