Вечны сон, забыццё ў адзіноце,
Чорных глыбінь патаемная магія;
Надзея замірае перад тым…
Містэрыя бяссмерця невядомасці.
Сон – маё жыццё; не адчуваю болю, шчырасцi, кахання.
Няспынны сон, што належыць царству пустэчы пазнання.
Не ажываю, не жыву, не памiраю, не адпускаю.
I адчуваннi не мае, бо гэта сам не я; мяне няма мiж вас…
У промнях ранiцы на руках Дзiця Вайны;
Цi патрэбны мы?
Зброю трымай мацней, салдат, весялей!
Язычнiцкi тэрор, кроў вайны – памяць Расы і Зямлі.
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1