Қалам сүресі - сура №68 – Аль-Калам (Письменная трость)
Нун. Қалам әрі оның жазған нәрселеріне серт. (1) (Мұхаммед Ғ.С.) Сен Раббыңның мәрхаметінде жынды емессің. (2) Сөзсіз сен үшін таусылмайтын бір сыйлық бар. (3) Шын мәнінде сен әлбетте ұлы мінезге иесің. (4) Енді таяуда сен де көресің, олар да көреді. (5) Жындылық қайсыларыңда екен? (6) Күдіксіз Раббың кімнің жолынан адасқанын жақсы біледі. Және тура жолдағыны да біледі. (7) Ендеше, өтірікшілерге бой ұсынба. (8) Егер сен босасаң сонда олардың да босағылары келеді. (9) (Мұхаммед Ғ.С.) Әрбір көп ант ішкен ынжықтарға бой ұсынба; (10) Өте айыптағыш, өсек тасығышқа да, (11) Жақсылыққа тыйым салушы, шектен шығушы күнәкарға да, (12) Сотқар, сондай-ақ тексізге де, (13) Бұлар малды, балалы болса да. (14) Оған аяттарымыз оқылған сәтте: “Бұрынғылардың ертегісі” деді. (15) Жуырда оның мұрнына дақ саламыз. (16) Бұларға бақша иелеріне пәле бергендей пәле бердік. Сол уақытта олар, таң сәріден оның жемісін жинап алуға ант ішті. (17) “Алла қаласа” демеді. (18) Олар ұйықтап жатқанда бақшаға бір апат айналды. (19) Бақша қара түнектей болды. (20) Сонда олар, таң сәріден дабыстады: (21) “Егер жеміс алатын болсаңдар, бақшаларыңа жүріңдер” деп. (22) Сонда олар сыбырласып, кетіп бара жатты: (23) “Бүгін бақшада сендерге ешбір міскін кірмесін” деп. (24) Олар, күші жете тұра таң сәріден оңаша кетті. (25) Сонда олар, бақшаны көрген сәтте: “Анық адасқан екенбіз”,- десті. (26) “Жоқ, біз құр қалған екенбіз” (десті.) (27) Олардың орта көз қарастағысы: “Сендерге Алланы неге дәріптемейсіңдер демедім бе?”,- деді. (28) Олар: “Раббымыз! Сені дәріптейміз. Расында залымдардан болған екенбіз” десті. (29) Сонда олар, бір-біріне қарсы кінәласты: (30) “Нендей өкініш бізге, анық шектен шығушылардан болдық” десті. (31) “Мүмкін Раббымыз оның орнына жақсырағын берер. Расында Раббымызға ынтықпыз.” (32) Міне бейнет осындай. Әрине ақырет азабы тағы зор, егер олар білген болса. (33) Күдіксіз тақуалар үшін; Раббыларының қасында Нағым жаннаттары бар. (34) Бой ұсынушыларды, күнәкарлардай етеміз бе? (35) Сендерге не болды, қалай үкім бересіңдер? (36) Немесе оқитын бір кітаптарың бар ма? (37) Расында онда сендердің ұнатқандарың бар ма? (38) Немесе сендер үшін Бізге қарсы қияметке дейін жалғасатын, шексіз өз пайдаларыңа үкім берілетін бір ант бар ма? (39) (Мұхаммед Ғ.С.) Олардан сұра: “Расында осыған олардың қайсылары жауапкер екен? (40) Не олардың ортақтары бар ма? Егер сөздері шын болса, ортақтарын әкелсін. (41) Қиямет күні, балтыр (шындық) ашылады. Олар сәждеге шақырылады, сәжде қыла алмайды. (42) Олардың көздері сүлкиіп, ездерін қорлық баураған. Расында олар аман-сауында (дүниеде) сәждеге шақырылған болатын. (43) (Мұхаммед Ғ.С.) Енді осы сөзді (Құранды) жасынға шығарғандарды Маған таста; оларды білмеген жақтан баяулап кеміте береміз. (44) Оларға мұрсат беремін. Шынында