Иа Син. (1) Терең сырлы Құранға серт. (2) (Мұхаммед Ғ.С.) Шәксіз сен анық елшілерденсің. (3) Тура жолдасың. (4) Өте үстем, ерекше мейірімді Алла түсірген (Құран жолы). (5) Аталары ескертілмей өздері кәперсіз қалған елге ескертуің үшін. (6) Расында олардың көбі зиянына берілген қаулыға лайық болды. Сондықтан олар иман келтірмейді. (7) Рас олардың мойындарына боғаулар салдық. Сонда ол, иектеріне дейін; сондықтан олардың бастары кекжиіп қалған. (8) Олардың арттарынан да бөгет алдарынан да бөгет жасап, көздерін қаптадық. Олар көрмейді. (9) (Мұхаммед Ғ.С.) Оларға ескертсең де ескертпесең де бәрі бір. Олар иман келтірмейді. (10) Шын мәнінде сен, үгітке еріп, Рахманды көрмей-ақ қорыққан кісілерге ескерте аласың. Ал оларды жарылқау және құрметті сыйлықпен қуант! (11) Рас Біз өліктерді тірілтеміз. Сондай-ақ олардың ілгері жіберген, кейін қалдырған нәрселерін жазамыз. Әр нәрсені ашық бір Кітапта түгендеп қойдық. (12) (Мұхаммед Ғ.С.) оларға, елшілер келген кент халқын мысал көрсет. (13) Оларға екі елші жібердік. Сонда олар екеуін жасынға шығарды. Үшінші елшімен қуаттадық. Сонда елшілер: “Рас сендерге елшіміз” деді. (14) (Кент халқы): “Сендер біз сияқты ғана адамсыңдар. Сендерге Рахман, еш нәрсе жіберген жоқ. Сендер мүлде өтірік айтасыңдар” деді. (15) (Елшілер): “Раббымыз біледі. Расында сендерге елшіміз.” (16) “Бізге ашық түрде жалғастыру ғана міндет” деді. (17) Олар: “Расында сендер себепті сәтсіздікке ұшырадық. Егер айтқандарыңнан қайтпасаңдар, әлбетте сендерді таспен атқылаймыз. Сондай-ақ сөзсіз сендер бізден жан түршігерлік қинау көресіңдер” деді. (18) (Елшілер): “Сәтсіздіктерің өздеріңмен бірге (Өз қылықтарыңнан). Берілген үгітті ырым қыласыңдар ма? Олай емес. Сендер шектен шыққан елсіңдер” деді. (19) Қаланың шетінен біреу жүгіріп келіп: “Әй қаумым! Елшілерге ілесіңдер” деді. (20) “Сендерден ақы сұрамайтын кісілерге еріңдер. Олар тура жолда.” (21) “Өзімді жаратқанға неге құлшылық қылмаймын? Және сендер де Соған қайтарыласыңдар.” (22) “Одан өзге тәңірлер етіп алайын ба? Мүбада Алла маған зиян келтіргісі келсе, Олардың қолдаулары маған ешбір пайда бермейді де олар мені құтқара алмайды.” (23) “Сөз жоқ, онда мен ашық адасуда боламын.” (24) “Күдіксіз Раббыларыңа иман келтірдім. Енді маған құлақ салыңдар.”(25) “Жаннатқа кір” делінді де ол: “Әттең! Елім білген болса еді;” (26) “Раббымның мені жарылқап, ардақтылардан еткенін” деді. (27) Одан кейін оның еліне, көктен бір әскер түсірмедік әрі түсіруші де емеспіз. (28) Ол бір ғана дауыс еді. Сонда олар сөніп, жоқ болды. (29) Өздеріне келген елшіні ұдайы мазақ қылған құлдарға нендей өкініш! (30) Олардан бұрын қаншалаған нәсілдерді жоқ еткенімізді; олардың бұларға қайтып келмейтінін көрмей ме? (31) Біртұтас барлығы алдымызға жиналады. (32) Оларға өлі жер; бір белгі. О