Σε τον αναβαλλόμενον το φως, ώσπερ ιμάτιον, καθελών Ιωσήφ από του ξύλου συν Νικοδήμω, και θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον, ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών, οδυρόμενος έλεγεν˙ οίμοι, γλυκύτατε Ιησού˙ ον προ μικρού ο ήλιος εν Σταυρώ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλλετω, και η γη τω φόβω εκυμαίνετω, και διερρήγνυτο ναού το καταπέτασμα˙ αλλ ιδού νυν βλέπω σε, δι εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον˙ πώς σε κηδεύσω, Θεέ μου; ή πώς σινδόσιν ειλήσω; ποίαις χερσί δε προσψαύσω, το σον ακήρατον σώμα; ή ποία άσματα μέλψω, τη ση εξόδω, οικτίρμον; Μεγαλύνω τα πάθη σου υμνολογώ και την ταφήν σου, συν τη αναστάσει, κραυγάζων˙ Κύριε, δόξα σοι.
Другие названия этого текста
- Византийское пение - Σέ τόν αναβαλλόμενον (1)
- Kabarnos Nikodimos - Σέ τόν αναβαλλόμενον (1)
- Сербский хор византийского пения - херувимская песнь (0)
- Крах Империи : Книга Теней - Финальная Тема (0)
- Kabarnos Nikodimos - Σέ τόν αναβαλλόμενον (Тебе одеющагося светом) (0)
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1
Гуру Песен