«Не бывае неба лепшага» 1. Миж лясями ды азёрами хлебаданыя пали – Гэта самыя нам родныя краявиды на зямли. Летам жыта грае хвалями – нельга позиркам абняць. Миж нябёсами блакитными жавароначки звиняць. Пр-у: Не бывае неба лепшага, прыгажэйшае зямли. Край радзимы з сумнай песняю пакидаюць жураули. Не бывае неба лепшага. На радзиму птах ляциць. Нельга нам забыць радзимы край, немагчыма разлюбиць. 2. З дрэвау лисцейка асыплецца, прыйдзе белая зима. Тут прырода чарау поуная – больш нидзе такой няма. Ци зямля квитнее красками, ци сняжок на ёй ляжыць… Нельга нам нидзе забыць яе, немагчыма разлюбиць. Пр-у: Не бывае неба лепшага, прыгажэйшае зямли. Край радзимы з сумнай песняю пакидаюць жураули. Не бывае неба лепшага. На радзиму птах ляциць. Нельга нам забыць радзимы край, немагчыма разлюбиць. А-а-а-а … Не бывае неба лепшага, прыгажэйшае зямли…. А-а-а-а…. Зямли….