Кацісь-кацісь, да жаркае сонца за зялёны гай, Давно-давно дзеўка Танячка, даўно не годзя Не ўмываючы, не ўціраючы ю поле пошла, Не дашла яна дай да постаці, павалілася, Па сваём жа яна малайцу Іваньку зажурылася Ідзе-ідзе маладзец Іванечка, ці яго няма Да ці он кося, ці снапы нося, ці купы кладзе Ой чыго ж он меня, дзеўку Танячку, не адведая