Некалi я цябе чакау, некалi ты была маёй. Я жадау каб была ты тут, я жадау каб была са мной. Але вецер нядобрых змен, не пакiнуу цябе i след. Акрамя апусцелых сцен, маю душу не ратуе свет.
Чаму так здараецца у жыццi? Чаму гэтых сцен мне не прайсцi? Чаму адзiнокае святло? Чаму ад гарэлкi не цяпло?
Я бяру цябе у светлы край, каб была ты усё жыцце са мной. Гэтых песень гаварлiвых стай нам не трэба. Я iду за табой. Калi раптам ты пабачыш свет, калi раптам ты адчуеш пах. Здраднiкау сярод нашых нет. Нас ратуе гарачыня у сэрцах.
Чаму так здараецца у жыццi? Чаму гэтых сцен мне не прайсцi? Чаму адзiнокае святло? Чаму ад гарэлкi не цяпло?
Не былi мы нiколi там, дзе с табою нас не знайдуць. Маё сэрдца напалалам i адрыукi ты знойдзеш тут. Вернемся у незабыуны час дзе былi мы с табой удваiх. Дзе цяпло ратавала нас. Тваi рукi я трымаю у сваiх.
Чаму так здараецца у жыццi? Чаму гэтых сцен мне не прайсцi? Чаму адзiнокае святло? Чаму ад гарэлкi не цяпло?