Ветер, брат мой, расскажи Гомоном дубов, Як калилася в земле Ой да руда кровь, Як над печью-то кузнец Наговор шептал, Як в ладонях вострый меч Ворогов искал.
Перун, батька, покажи В глубине небёс Славу, что несли деды, Князь Славен да Рос, Як да в отблесках огней Стало племя-род, Як несли на север струг Токи буйных вод.
Чаровницы - зори ясные, Зори ясные - девы красные, Вы летите на просторах, Выпейте людское горе! Да кручины горьки слёзы Оберните в песнь берёзы, Обнимите Русь крылами - Славу, что росла веками.
Вецер, браце, раскажы Гоманам дубоў, Як калілася ў зямлі Ой ды руда кроў, Як над домніцай каваль Нагавор шаптаў, Як ў далонях востры меч Ворагаў шукаў.
Пярун, бацька, пакажы Ў глыбіні нябёс Славу, што няслі дзяды, Князь Славен ды Рос, Як у водблесках агней Стала племя-род, Як няслі на поўнач струг Плыні буйных вод.
Чараўніцы, зоры ясныя, Зоры ясныя, дзевы красныя, Вы ляціце на прасторах, Выпіце людское гора Ды кручыны горкі слёзы Абярніце ў спеў бярозы, Абдыміце Русь крыламі, Славу, што расла вякамі.