Ты знаеш вецер cваёй Радзімы -
Не безыменны там вецер нейкі,
А той, што вее начлежным дымам,
Шуміць чаротам, звініць жалейкай.
Які антонаўкі атрасае,
Які рыбацкія любіць снасьці
І, клямкай бразнуўшы, расчыняе
Па-гаспадарску ўсе дзьверы насьцеж.
Не заўважаеш яго ты часам,
Клянеш, калі табе дакучае,
У вушы сьвішча, запалкі гасіць,
Сячэ залевай, сьлед замятае.
Але затое ўдалі ад дому
Як ты сумуеш па ім заўсёды,
Як прагна слухаеш гул знаёмы,
Як ловіш вуснамі родны подых!
Лявон Вольскі еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1