Саўка: Ну, здрастуй, Грыша! Ты ішчэ не ўехаў? А я вот стаў ваенным чалавекам. Я быў гатоў камандаваць палком, Но даў мне ў падчыненье іспалком Уборшчыцу ўсяго ліш і вахцёра. Ну, таго вахцёра, сільна пьёць каторы.
Грышка: Ну што ж, віншую, ёсьць што адзначаць! А з кім жа ж ты сабраўся ваяваць?
Саўка: Ай, знаеш што, выдурвацца ня нада! Падкралася к граніцам нашым НАТА. Нас давіць, угражае, так і прот. І хоча тут зрабіць пераварот.
Грышка: Дык што, Савелій, ты сабраўся праўда, Аддаць жыцьцё за гэтую ўладу?
Саўка: Па чэснасьці, дык я баюся очэнь. Ведзь у мяне бальныя печкі, почэнь, Ой, то есьць печань, почкі, і ня надта Каб я хацеў сайсьціся ў схватке з НАТА.
Грышка: Дык кінь свoй выканкам, ідзі да нас! На ўсю краіну будзе рэзананс.
Саўка: Да вас ісьці ня хочацца мне точна, Ведзь у мяне бальныя печкі, почань. А к вам пайдзі – пасадзяць у цюрагу. Уж лучшэ у акопе я прылягу.
Грышка: А ведаеш, мой дарагі Савелій, Ужо вы канчаткова ўсе здурнелі. Глядзець на вас і слухаць вас ня варта, Іначай ператворысься ў вар’ята.
Саўка: Ну й не сматры, ня слушай, нада очэнь! А я, хоць і бальныя печкі, почэнь, Куплю віна, і вып’ем мы з вахцёрам, Ну, зь цем вахцёрам, сільна пьёць каторы. А то ж было сядзьмое наябра, Дык срочна пахмяліцца мне пара.