Гарэлі ўсходы. Палалі заходы. Пакутвалі людзі Ад цяжкай работы. А пане Каханку Ад ранку да ранку Піў крамбамбулю За шклянкаю шклянку. І крупнік, і збіцень Ліліся штотыдзень Магутнай ракою Як Нёман-рака. Ішла пагулянка Ад ранку да ранку, І куфлі ўздымала Каханку рука.
Але пагулянка Народ не дзівіла, Бо пане Каханку Быў Радзівілам, Бо быў ён магнатам, Магнатам багатым, Магнатам вядомым У свеце і дома. Быў свет неспакойны - Паморкі ды войны. Вялікага Княства Мінулі часы. А пане Каханку Спаткаўся з русалкай І вынікам шлюбу Былі селядцы.
На Усходзе Расея Ізноў вар'яцее, Эўропу заносіць То ўлева, то ўправа. А пане Каханку Не піў валер'янку, А піў крамбамбулю Пад смачныя стравы. Вось так і праходзяць Гады і стагоддзі: Знікаюць народы, Сады і гароды. А пане Каханку Нам блізкі і родны, І кожны быць хоча Да пана падобным. І кожны з нас хоча Пажыць у палацы І мёдам і крупнікам Пачаставацца.