Грышка: У цягніку, наліўшы шкляначкі да краю, На Захад ехала кампанія блатная. У дзікі край — ці то Страсбурскі, ці Брусэльскі, Дзе усё захрасла у наркотыках і сэксе.
Саўка: Усё правільна, Грыша.
Грышка: Ботаў па фені Калякін, Лябедзька паказваў «факі»,
Саўка: Да так і было.
Грышка: Атрошчанкаў усіх мацюкау... Ну, як ня зьняць такіх зь цягніка?!
Саўка: Правільна, Грыша.
Грышка: У край заходні іх няўхільна несьлі колы - Наўпрост у багну сэксу, драгсу, рок-н-ролу, Таго ўсяго, што ў нас няма і быць ня мусіць, Што чужароднае цнатлівай Беларусі.
Саўка: Чужда!
Грышка: Ботаў па фені Калякін, Лябедзька паказваў «факі», Атрошчанкаў усіх мацюкау... Ну, як ня зьняць такіх зь цягніка?!
Саўка: Ну, а як?
Грышка: Ды не даехалі яны да бруднай мэты, Бо нашы ворганы прадухілілі гэта - Яны паставілі жалезную заслону Ад гэтай, нам маральна чуждай, эўразоны.
Грышка: Ботаў па фені Калякін, Лябедзька паказваў «факі», Атрошчанкаў усіх мацюкау... Ну, як ня зьняць такіх зь цягніка?! Ну, як?
Саўка: Слышь, а на ўдзівленіе правільная песьня. Есьлі бы яшчэ ні этат языку ідзіоцкава, а так очынь харашо.