Әке, сенің тастап кеткен мұранды,
Төрт немерең көрген шақта қуанды.
Терің сіңген тақияға жармасып,
Алма-кезек бірінен сон бірі алды.
Иіскейді танауларын шүйіріп,
Шешем отыр тәуба жасап сүйініп.
Мазалаған әлдеқандай бір сезім,
Тұрды менің алқымымда түйіліп.
Кейіс пішін. Келінің де тұр қарап,
Сәбилер-ай, сәби кімді тындамақ.
Сездің бе, әке, сенен қалған мұраны
Ұрпақтарын жатыр әне жұлмалап.
Сезбейсің-ау, сезбейсің-ау, ардағым,
Осыншама артында ұрпак қалғанын.
Пай, пай, шіркін. Ортасында отырсаң,
Ию-қию базар болып жан-жағың.
Сезбейсің-ау өшпегенін отыңның...
Ортасында өзің шашқан қоқымның,
Өзің жоқсың.
Озіңе ұсап отырмын.
Құры алақан емеспін қуаныштан,
Қуаныштар алдымда құрақ ұшкан.
Бір арыстан өмірден өткенімен,
Өмір сүріп келеді тірі арыстан.
Өкінбе, әке, отың бар сөнбейтұғын,
Ол мәңгілік жанады көрмей тыным.
Ұрпағың бар, ел менен ер намысын,
Тірі тұрса, қолынан бермейтұғын.
Мұқағали Мақатаев еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 4