Мы рушым на захад, мы крочым на ўсход,
Куды загадаюць нам.
Халодным паглядам сталёвых вачэй
У твары глядзіць вайна.
Ззаду вагонь, уперадзе дым,
Абвугленая вясна.
Мы крочым няспынна, напрамак адзін.
Напрамак адзін - вайна!
Пануе над выпаленай зямлёй,
Цісьнецца ў думкі і сны.
Халодны бязьлітасны механізм,
Тупая машына вайны.
Яна падначальвае нас сабе,
Душы нішчыць яна.
Наш боль, наша роспач, наш жах - няўзнак:
Тут гаспадарыць вайна!
Паслухай, брат,
Мне б азірнуцца, убачыць знаёмыя вочы...
Я ведаю, брат,
Нам не вярнуцца з гэтае ночы!
Мне мая зброя рукі пячэ,
Я б кінуў яе і пракляў,
Але ў жаўнера на кожнай вайне
Ёсьць абавязак страляць.
Ёсьць абавязак страляць у людзей,
І гэты закон не зьмяніць.
Ёсьць у нас права, права на сьмерць
У сьнезе, гразі ці ў вагні.
Паслухай, брат,
Мне б азірнуцца, убачыць знаёмыя вочы...
Я ведаю, брат,
Нам не вярнуцца з гэтае ночы!
Мроя еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2