Цемра сыйшла на зямлю ціхімі крокамі, І ня чутна званоў, і ня бачна званьніц. Месяц чырвоны ўзыйшоў над прыціхлай краінаю, Ды крычаць крумкачы ў прадчуваньні крыві.
Воблака пылу ўзьнялося да зор, Чорнае войска нібы акіян. Коней чырвоных не пералічыць, Пад капытамі грукоча зямля. Змрочныя вершнікі князя-начы, Іх набліжэньне чуваць за сто вёрст. Крыкі і стогны ня чуе ніхто, Льецца ў зрэнках пякельны агонь.
Божа, выслухай нас, Дай нам надзею, Што зьменіцца сьвет, Што зьменімся мы. Божа, ты можаш усё, Будзь да нас літасьцівы, Пашкадуй здарожаных І грахі адпусьці.