Жыць бы як усе смяяцца,як дзіцяці. Вось яно проста чалавечае шчасце Чакаючы вясны,апошні ідыёт скрозь адчыненыя вокна рыхтуе свой палёт.......
У вялікім сэрцы ёсць яшчэ месца, Ніяк не здаецца,змагаецца,б'ецца. Выключы святло - нам сонца падмяніла яго. Глытай і ўдыхай,паведай незнаёмым,як бясконцы блакіт накрое белай коўдрай маніць,бавіць,трапіць мы пад кайфам танным зробім наш палет.....
я разумею ты не з гэтага сусвета дурнога майго. Вельмі складана,целам аддана,але зачапіўся за дрот мой палёт.