Ніхто не ведае, дзеля, Чаго мы існуем. Найлепшае на гэтым свеце [Дзеля зместа] ?
Так нам не хочацца здымаць свае акуляры, Бо так прыемна назіраць, Як кожны крочыць, кожны сочыць І трымае тое, што ён мае, Тое мае, гэта што дагэтуль Ён не ведаў.
Каханнем будзем мы займацца Пад дулам пісталета Хоць разумею, што гэта нам нават так прыемна Навошта мне твае пакуты, Калі сваіх хапае, Ды яшчэ і там і тут ты. Дзе кожны крочыць, кожны сочыць І трымае тое, што ён мае, Тое мае, гэта што дагэтуль Ён не ведаў.
Кожны крочыць, кожны сочыць І трымае тое, што ён мае, Тое мае, гэта што дагэтуль Ён не ведаў.