Скрозь слезы і боль, Радасць і плач, Скрозь страты, гора, Скрозь церні зла,шыпы няўдач І памылак мора Шлях жыцця зямной пралягае І сцежкі людскія складае У дарогу вялікую адну, Што вядзе ў глыбіню Стагоддзяў пачатку быцця, Дзе Творца ў ззянні зорак, Нібы дзівосны агляд Стварыў гэты свет з некалькіх слоў І з вялікай сілай. Ен запаліў нябесы, Стварыў вады, травы І ўсю прыгажосць прыроды. І да жыцця востал чалавек, Богу, які стаў навек Любімым сынам назаўжды. Што ж сумаваць, маркоціцца нам? Бог сам будзе нас чакаць там, дзе Цяпер гучыць, пануе мір І Гасподзь шчасце творенью дорыць. Калі час прыйдзе ў сусвеце, Бацька дасць нам вянок каштоўны, Сыдзе на Зямлю, Ен у славе нятленным, Возьме нас у свой спакой нізінны.
Ен рос на Зямлі, жыў сярод нас, Ведаў напасці і буру, У прызначаны дзень Ен выратаваў народы, Пацярпеў і памер, Але смерць перамог, у нядзелю устаўшы Грэшнай зямлі выратаваннем, І неўзабаве падняўся дадому, Але весці за сабой нас абяцае да нябесаў, Дзе слезы і боль, радасць і плач І страты, гора, дні церні зла, Шыпы няўдач, усе знікне неўзабаве. Бог стрымае выцці обещанье, Толькі не пакідай упованье. Сыдуць цені жыцця зямной, І ў славе святы Творца вернецца за табой. Што ж сумаваць, маркоціцца нам? Бог сам будзе нас чакаць там, дзе Цяпер гучыць, пануе мір І Гасподзь шчасце творенью дорыць. Калі час прыйдзе ў сусвеце, Бацька дасць нам вянок каштоўны, Сыдзе на Зямлю, Ен у славе нятленным, Возьме нас у свой спакой нізінны.