Сонца праменне стужкай вузкай Ператкала помны вечар. Край бацькоўскi, край мой беларускi, Я табе кажу на развiтанне: «Да спаткання, да сустрэчы». Я табе кажу на развiтанне: «Да спаткання, да сустрэчы». Водар закiнутага саду, Ў небе зорка Мiлавiца, Таямнiцы паркавых прысадаў Пэўна, не аднойчы на чужыне будуць мроiцца i снiцца. Пэўна, не аднойчы на чужыне будуць мроiцца i снiцца.
Зноў залунае наш штандар, Палыхне ўначы пажар, I паходнаю трубой Зноў паклiча нас с табой на мужны бой Мая Радзiма – край адзiны. Да яго з выгнання шлях вяртання – шлях змагання.
Ростань на ростанях краiны, Ранiць думкi шлях абраны. Прагне сэрца ў родныя мясцiны, I Радзiмы вобраз ажывае растрывожанаю ранай. I Радзiмы вобраз ажывае растрывожанаю ранай. Дахi мястэчак, стрэхi вёсак, Вежы замкаў i палацаў, Гонкiх храмаў звонкi адгалосак Клiчуць да сябе, бо немагчыма з гэтым краем развiтацца. Клiчуць да сябе, бо немагчыма з гэтым краем развiтацца.
Зноў залунае наш штандар, Палыхне ўначы пажар, I паходнаю трубой Зноў паклiча нас с табой на мужны бой Мая Радзiма – край адзiны. Да яго з выгнання шлях вяртання – шлях змагання.
Воi прагнуць волi, воля – свет i доля. Бронi звон ды конi, конi – клiч «Пагонi». Крочым з багны ночы, з ночы шлях прарочы.
Зноў залунае наш штандар, Палыхне ўначы пажар, I паходнаю трубой Зноў паклiча нас с табой на мужны бой Мая Радзiма – край адзiны. Да яго з выгнання шлях вяртання – шлях змагання.
Золак, ахутаны туманам, Далягляды ў барвах бэзу. I гучаць нябёсныя арганы, I жывуць у сэрцы, i злiваюцца у гуках паланэзу. I жывуць у сэрцы, i злiваюцца у гуках паланэзу.