У небе — ля хмары грымотнай — празрыстая, лёгкая хмара Шпарка плыла, і абедзьве чагось чырванелі ад жару. Зліцца жадалі яны, зрабіліся б хмарай магутнай, Але далёка іх вецер разнёс, наляцеўшы нячутна. Дробным дажджом над зямлёй, як слязамі, адна пралілася; Гулкім раскатам грымотаў другая ў атказ азвалася. І паасобку загінулі хмары бяздольные тыя, Чуючы ў небе, як вецер над смерцю іх радасна вые.