Завулкі ў сне.. Завулкі ў сне..
Снег згiнае дрэвы.. Туман..
I горад простых чакае мяне,
I слядоў на снезе няма..
— Iдзi на вакзал. — Ну што ж, пайду.
Ноч. Завулкi. Снег, як карцеч.
Пусты вакзал. Пусты вiядук.
Нi праводзiнаў. Нi сустрэч.
Ведайце! Без гудкоў, без агню,
Адтуль, дзе звычайна тупiк,
Адыходзiць, сёння ў гадзiну нуль-нуль
"Масква — Вечнасць" цягнік.
Пераходны мосцік.
Тамбур пусты.
У душы нарастае жах.
Першы вагон, і ў вагоне — я.
Дзяўчынкай. I слёзы ў вачах:
Любы загінуў. Колаў звон.
Не тужы. Не тужы ў журбе.
Падумай, як бы пакутаваў ён,
Каб вайна забрала цябе?!
Як бы імкнуўся праз чорны дым,
Як клікаў бы смерці касу?!.
Мёртвым лягчэй, і нясцерпна жывым,
Што мёртвых у сэрцы нясуць.
Пераходны мосцік. З тупой вышыні
Нехта арфуе снег.
У другім вагоне згаслі агні,
I ніхто не пабачыў мяне.
Я шукаю цябе. Я не магу
Загасіць свой равучы агонь,
Я з вагона пустога ў вагон бягу.
Трэці. Апошні вагон.
Не я дзяла з табой сталь, і бой,
I шчасця светлага час.
I ўсё ж мы ў Вечнасць едзем з табой,
Хоць вагоны розныя ў нас.
I ўсё ж са мною, са мною ты,
У бязмежнай маёй цеплыні…
Масты ляскочуць.. Ляскочуць масты..
Скупыя плывуць агні...
Нельга забыць еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1