Залілось, слязьмі быццам, зоркамі
Неба <сіняе>, безбярэжнае
Над лагчынкамі, над узгоркамі,
Над табой, маё поле снежнае.
Без канца кругом шыр халодная...
Шмат я йшоў па ёй, істаміўшыся;
Але вось пачуў сэрца роднае,
Ўраз пачуў, душой з небам зліўшыся.
Грудзі ўпалыя распраміліся, —
Ты не страшна мне, поле чыстае!
Нада мной сляза пакацілася
Ўніз, гарачая і агністая!
1910
Нельга забыць еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1