Нельга забыць - 8. Купідон... (сл. Максім Багдановіч) | Текст песни

• Тексты песен
• Нельга забыць
• 8. Купідон... (сл. Максім Багдановіч)

Ад спомінаў дзіцячых лет
Ў маёй душы астаўся след.
Я помню, як бывала рада.
Маё сэрца плітцы шакалада,

Абгорненай з усіх старо
Паперкай яркай з візэрункам:
Там пад «загадачным малюнкам»
Пытанне йшло: «Дзе Купідон?»

Я не забыў, як доўга з ей
Сядзеў я ў комнатцы маей,
Страх зацікаўлены загадкай,
Хоць закусіўшы шакаладкай.

Бо тут жа, тут хаваўся ты!
Бо можа з сетак малявідла,
Што ўжо даўно вачам абрыдла,
Твае праглянуць мне чэрты;

I ўстанеш ты перада мной
3 крылатай, гостраю стралой,
Мне ў сэрца мецячай, i з лукам,
Пяяць гатовым поўным згукам!

Ды ўсё жа быў не бачан ён,
Хоць я i слёзы ліць прымаўся.
Што ж ты вачам не паказаўся,
Ўладар кахання, Купідон?

3 тых часаў многа лет прайшло,
Прайшло — i зеллем парасло,
I зноў забытае пытанне
Ўстае ў сувораму чаканні.

Я Купідона зноў шукаць
Бяруся сквапна i рухава,
Ды так няскладна гэта справа,
Што лепш аб ёй маўчаць.

Нельга забыць еще тексты