Новае неба - Здаецца... (1996) | Текст песни

• Тексты песен
• Новае неба
• Здаецца... (1996)

Pesni.guru - сайт для Гуру

Здаецца, той дом стаяў на ўскраіне месца,
На вуліцы з цёплага пылу і плотаў драўляных,
Пад грушай вялікай, якая ўжо не радзіла,
Затое давала шмат ценю ў летнюю сьпёку.

Здаецца, той дом быў пабелены некалі вапнай,
Ля дому быў кветнік, а ў ім незьлічоныя кветкі.
На тле белых сьценаў найлепей глядзеліся мальвы,
Навогуле, мальвы заўсёды глядзяцца няблага.

Здаецца, той дом меў блакітна-зялёныя дзьверы.
Яго гаспадар з гаспадыняй былі ўжо вельмі старыя,
Яны гаварылі пра сьмерць і пра кветкі.
У доме была цішыня і паўцемра.

Здаецца, у доме былі мы ня болей за колькі хвілінаў,
Але, калі выйшлі адтуль, то было ўжо цёмна.
У цемры быў прывідны водар лілеяў і мяты,
Паблізу ў ваду гучна падала кропля.

Пазьней мы дарэмна чакалі апошні аўтобус
На вуліцы з цёплага пылу і плотаў драўляных.
Хацелі паліць, але ў нас не было запальнічкі,
Хацелі вярнуцца ў дом, але нам не ставала нахабства.