Әже көрсем туған жерді сағынам...
Мұң сияға матырып-ап қаламды,
Жырлай берем өзімді де ғаламды.
Әже көрсем әжімі бар қатпарлы,
Әз жүзінен көрем сорап даламды.
Ойларымды, жырларымды бақсам мұң,
Сөнер бір күн ақ сәулесі от шамның.
Әже көрсем жанарынан мұң көрем,
Кеугім тартқан сәулесіндей ақшамның...
Кеуананы құшақтасам төсіме,
Қарияны бөтен көрем несіне.
Солғын басқан жапырақтай жанары,
Әже көрсем күз түседі есіме.
О, жарық таң атасың да батасың,
Аз ғұмырдың кермек дәмін татасың.
Әже көрсем керегі жоқ байлықтың,
Риза етіп алсам болды батасын.
Шекпен болған құшағымды жаямын,
Жылына ма мәсі болсам аяғың?
Таста, әже таяғыңды қайтесің,
Маған сүйен, мен болайын таяғың...
Мен ғашықпын іңіріме, күзіме,
Қарай бергім келеді ақ жүзіне.
Тарам-тарам әжімдерің оюлы,
Көз жасыңның ағып өткен ізіме...
Жастығың боп о, қария жетсем бе?
Көздеріңде көктем болып өтсем бе?
Әже көрсем еркелегім келеді,
Көтеріп-ап құбылаға кетсем бе?
Солған Айдай жанар неге семеді,
Тереземе еркелеген жел еді.
Әже көрсем сіңген қара топырақ,
Алақанын сүйіп алғым келеді...
Тым алыста аспан жағып шырағын,
Үнсіз, мұңсыз қара мақпал құла түн.
Әже көрсем еркелегім келеді,
Келеді рас құшағында жылағым...
Мен іздеппін басқа шаттық, басқа мұң,
Кірпік сынды өмір қысқа қас-қағым.
Әжелердің жанарынан көремін,
Туған жердің мөлдіреген аспанын.
Термей гүлді кеттім бе екен тере мұң,
Еркелеймін Абайы боп Зеренің.
Әже көрсем туған жерді сағынам,
Әз жүзінен кең даламды көремін...
Нұрбек НҰРЖАН еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1