Шашыңды талдап тараушы ең,
Не жайлар түсiп есiңе, –
Астымен көздiң қараушы ем,
Мен болсам теппе төсiңе.
Қарамас көктем, күзiңе,
Жастықтың еспе желi ме? –
Тұрдым сан қарап үзiле,
Сыртыңнан сықпа белiңе.
Үзiлмей үлпе үмiтiм,
Албырттау асау кезiмде, –
Шырмалып жүрдiм күнi-түн,
Шырмауық сынды сезiмге.
Жүректi тайдай тулатып,
Табылмай жүрдiк қай бақтан, –
Ауылдың итiн шулатып,
Кезiм-ай, кезiм Ай баққан.
Айлы түн, ауыл шетiнде,
Дария, сосын ыспа құм, –
Самалдың тұрып өтiнде,
Есiмде толқи құшқаным.
Сондай да, сондай күн өттi,
Сондай да, сондай түн өттi, –
Талдырып талма бiлектi,
Қалдырып жолға жүректi.
Сол кездей көздi таңға iле,
Есiмде қалды мәңгiге, –
Айтып та болмас әңгiме,
Айтпай да болмас әңгiме.
Нұрболат Өндірбаев еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1