Маё пакаленье У цемры расло. Цяпер яму цемра — Таксама сьвятло. Маё пакаленьне Расло на мяжы З заслонай жалезнай У самай душы.
Маё пакаленьне Хаваецца ў цень. У сьвет летуценьняў, Ва ўчорашні дзень. Маё пакаленьне Гуляе і п’е, Стаіць на каленях, Ня любіць сябе.
Набыць бы даляры, Прадаць бы рублі, А потым падалей Ад гэтай зямлі. Мы — вольные птицы, Пора, брат. Пора, На стомленых крылах У вырай ці ў рай.
Маё пакаленьне Сядзіць пры стале, Сядзіць у турме і Сядзіць на ігле. Сядзіць на пасадзе І любіць стагнаць: І трэба падняцца, І цяжка стаяць.
Мы, беларусы, з братняю Русьсю Шукалі да шчасьця дарог. У бітвах за волю, ў бітвах за долю Нас гэты шлях перамог. Нас аб’яднала, ні многа ні мала — Удзел у дурной барадзьбе. Коласу слава, слава Купалу, Але дзе мейсца тут для цябе?..
Згрызоты сумленьня, Пакуты душы...
Маё пакаленьне — Маё настальжы. Твае сутарэньні, Твае гаражы, Сьпісаныя сьцены, Жыцьцё на мяжы.
Нібыта нядаўна, Нібыта даўно. Састылая кава, Дапіта віно. Маё пакаленьне, Махая крылом, Кровавую пищу Клюёт под окном.