Қарагөз ең алғашқы сүйген қызым, Көктемім, жазым менің, күзім, қысым. Армандап жыл мезгілін қалай күтсем, Олда менің көптен күткен аққу құсым!
Қалап ем махаббаттың қалам-қасын, Қолдан ұшты қанатты қарлығашым! Аймалап аялаған күндерімді Қалайша сен есіңнен шығарасың!?
Қайырмасы: Алтыным менің! Кете бардың, амалым жоқ қала бердім. Жүрегім кеудеме сымайды-ау, Сол менің жүрегімді қинайды. Алтыным менің! Кете бардың, амалым жоқ қала бердім. Жүрегім кеудеме сымайды-ау, Сол менің жүрегімді қинайды. Алтыным!
Күте,күте сарғайдым хаттарыңды Сағынышым жыр болып ақтарылды. Мен ғана жалғыз сені сағынатын, Ойлап тұрсам осы бір шақтарыңды
Ұмыттың ба жастықтың көп күндерін!? Сол жылы алма-ағаштар көп гүлдеді. Сол жылы көрші үйдің баласына Мәңгілікке айырбастап кеттің мені!?