Қызы едің, Ыбырайдың Балқадиша, Бұралған белің нәзік, о-шіркін, тал Қадиша! Сексен қыз, серуенге шықсадағы, Ішінде шолпан жұлдыз, жарығым, сен Қадиша!
Бұраңдап, асау тайдай жүрген басың, Қаларсың біздің сөзге-ай, қарағым, зар Қадиша! Бір емес, екі-ай жеңгең келіп отыр, Рұқсат бізден сізге, жанарым, бар Қадиша!
Дегенде Балқадиша, Балқадиша, Күйеуің сексен бесте, о-шіркін, шал Қадиша! «Кетті» деп Балқадиша, естігенде-ей, Талында Жыландының құшақтап қара жерді, Еңіреп, жылағаным-ау, оуу Еңіреп, жылағаным-ау, жаным Қадиша...
Балхадиша
Была ты дочерью Ыбырая, Балхадиша, Красавица как тонкий стебелок, эх, ты Хадиша! Хоть восемьдесят девушек рядом с тобою гуляет, Среди них светишь ты как Венера, Хадиша!
Изящно ходишь, никому не покоряясь, Мы только о тебе и говорим, милая Хадиша! Я пришел не с одной женге, а с двумя, Чтобы тебя сватать, очи мои, Хадиша!
Когда говорят "Балхадиша", "Балхадиша", "Парню" сватавшего до меня, оказывается вомемьдесят лет, Хадиша! Когда я услышал что ты ушла... В Жыланды, под деревом, обнимая черную землю, Рыдая плакал... Рыдая плакал, дорогая Хадиша...