Më në fund mahnitur nga dritat Marr frymë në këtë ajër të ri Të shijoj lirinë time të bekuar Ku smë njeh, s’do t’më njohë njeri
Në tokë të shkretë rrjedh kënga e jetës Kënga e vetmisë, me tingull të gjatë në shiun e butë Natën vonë në rrugë në qytetin tim Dhe kujtimet e mia të më ngjiten në trup
Do të jetoj, do t’i mbyll sytë e mi këtu Me këta njerëz të shtrenjtë që s’i kuptova kurrë Do të vrapoj, do të fshij lotët ashtu pa ngut Një fjalë të ngrohtë, dikur do ma thonë
Në tokë të shkretë rrjedh kënga e jetës Kënga e vetmisë, me tingull të gjatë në shiun e butë Natën vonë në rrugë në qytetin tim Dhe kujtimet e mia të më ngjiten në trup
Do të jetoj, do t’i mbyll sytë e mi këtu Me këta njerëz të shtrenjtë që s’i kuptova kurrë Do të vrapoj, do të fshij lotët ashtu pa ngut Një fjalë të ngrohtë, dikur do ma thonë
Do të vrapoj, do të fshij lotët ashtu pa ngut Një fjalë të ngrohtë, dikur do ma thonë