Павел Аракелян - Джазавы нарыс Павла Аракеляна пад вершы Уладзіміра Някляева | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Павел Аракелян
• Джазавы нарыс Павла Аракеляна пад вершы Уладзіміра Някляева

Ластаўка

1
Айчына. А чаму?..
Глядзіш услед пытанню -
Як ластаўчынаму
Палёту, шчабятанню...

2

Дарагое і ёсць дарагое.
Ува мне -
там, дзе сэрца тугое
Ад скразной, невыноснай тугі -
Б'ецца
ластаўкай берагавою
Беларусь
аб свае берагі.

--------------

***
Завея... Снегавыя дзюны...
Паўночны кут.
Калі я недзе жыць не думаў -
Дык гэта тут.

Куды мяне занеслі чэрці
Ад крэўскіх брам?
Калі і думаў я памерці -
Дык гэта там.

Спачну, адолеўшы адлегласць,
У тым куце...
Завея легла пад адлегу -
І не мяце.

Схаваю ў злепленую ўсмешку
Адчай, нуду.
Зляплю і кіну ў мора снежку -
Ваду ў ваду.

--------------------------

* * *

Што затужылі,
воі, мужчыны?
Волі ўдыхнулі - і дух заняло?
Як там і што там ні стане з Айчынай -
Горай не будзе, бо лепш не было.

Шлях свой зблукала Айчына ў трох соснах,
Збегала шлях чаўнаком, нібы ў кроснах,
Кідаючы невідушчы народ
3 пасткі на захадзе ў пастку на ўсход.

Можа, відушчымі стануць нашчадкі?
Шляху няма. Ні канца, ні пачатку.
Прывідам - у пустату з пустаты -
Рвецца Пагоня з дзяржаўнай пячаткі,
Непадкаваныя б'е капыты.

---------------------------------------

* * *

Рака крыві за волю - праз вякі...
Калі і хто той волі меў даволі?
Зацятыя рабы зацятай волі
Не лепей, чым яе рабаўнікі.

Ніхто не змог, як воля, вольным стаць...
Хоць абдымайся з воляю аберуч -
Паэту вольнай птушкай не спяваць,
Не паляваць тырану вольным зверам.

А вольны, можа, толькі плач сірочы,
Няўцямны крык у прадсмяротны час, -
І кожны з нас здабудзе волю двойчы,
І двойчы згубіць волю кожны з нас.

Усім на волю Бог дае іспыт -
І не займець збавення ад іспыту:
Адзін раз воля - калі ты з нябыту,
Другі раз воля - калі ты ў нябыт.

---------------------------------

* * *
Вы - беларусы? Хто такія?
Ёсць Польшча,
Жмудзь,
Літва,
Расія -
Як вы ўшчыміліся сярод?
Адкуль з'явіліся? З балот?
З чаго зляпіліся? З туманаў?..
Такіх падмен,
Такіх падманаў
Не ведаў ні адзін народ.

І што цяпер? Хай так і будзе,
Абы не горш? Вы што за людзі:
Вам звацца хочацца людзьмі,
Ці імі быць,
Ці біцца ў грудзі -
Ці ўстаць за крэўны край грудзьмі?

-----------------------------------

НА 20 ЛІПЕНЯ 1999 ГОДА
Народу можа засціць зрок
Без дай прычыны.
Ды бачыць Божа кожны крок
На звод Айчыны.

У вочы вам адплаты час
Зірне сурова.
Каб дзеці апраўдалі вас -
Вярніце Мову!

Няма пачаткаў і канцоў,
Усё - працяг.
Каб не ўскіпела ў жылах кроў -
Вярніце Сцяг!

Улады сверб, што вас скубе,
І славы сверб,
Пакіньце ўсё сваё сабе -
Вярніце Герб!

Дальбог, пра гэта не са зла
Малюся ў скрусе,
А каб зямля вас прыняла
На Беларусі.

* * *

Да Бога дрогкая дарога...
Здарожаны,
сабой самім
Зняможаны,
шукаў я Бога
Ва ўсім, бо Ён і быў ва ўсім.

Яго ў спакусах прагла цела,
І дух быў з целам заадно...

А неба ямінай цямнела -
І праступала ў небе дно.

Над ямай неба стаўшы з краю
І ўбачыўшы сябе на дне,
Спытаўся я:
"Каго шукаю?.."
І выдыхнула дно:
- Мяне.

* * *

Ластаўка

1
Айчына. А чаму?..
Глядзіш услед пытанню -
Як ластаўчынаму
Палёту, шчабятанню...

2

Дарагое і ёсць дарагое.
Ува мне -
там, дзе сэрца тугое
Ад скразной, невыноснай тугі -
Б'ецца
ластаўкай берагавою
Беларусь
аб свае берагі.

http://nekliaev.by
http://zapraudu.info/