Над краiнай — хмары, хмары… Крыкнеш гучна — глуха, глуха… Нашыя недзеi-мары Замятае завiруха. Жах у чалавечым сэрцы. Цемра ў краi даўгачасна. Толькi у тваiм вакенцы, Ў iм адным, сьвятло ня згасла.
Выйдзi, ясна панна, Выйдзi, мая кахана. Я цябе чакаю ў парку, I са мною мае конi, Што па сьнезе ад фальварку Да няздрадзiўшага войску Панясуць нас шпарка-шпарка, I нiхто нас не дагонiць.
Цераз пожнi, цераз пушчы, Мiма вёсак, мiма вежаў, Мiма замкаў старажытных Да мясьцiн, дзе нас сустрэнуць, Да мясьцiн, дзе падтрымаюць Нашы сябры-аднадумцы З усёй Рэчы Паспалiтае.
Па расьцерзанай Айчыне Чужаземны Войскi рышчуць. Крумкачы спраўляюць трызну, Але зьнiкнуць папялiшчы. Незалежнасьцi паходня Ў нас i гонар, i сумленьне. Пад харугвамi з \"Пагоняй\", Пад сьцягамi \"Адраджэньня\".
Прыйдзем, ясна панна, Прыйдзем, мая кахана, З нашым войскам незалежным Да сваёй зямлi адзiнай. Вернем лясы i паркi, Вернем свае фальваркi. I калiсьцi непазьбежна Мы адродзiм ўсю краiну.
Нашыя маёнткi ў пушчах, Нашы вёскi, нашы вежы, Нашы замкi старажытныя. Ад Балтыку i да Крыму, Да мясьцiн, дзе падтрымаюць Нашы сябры-аднадумцы З усёй Рэчы Паспалiтае.