Ты ведаешь гэта не вельмi проста убачыць мора такiм, як бачыць яго марак. Ты ведаешь мне не вельмi лёгка табе адказать чаму, я лічу не так.
А першы снег падаў на тваi, быццам крылы, вейкi. Нейкi незнаёмы чалавек адчыняе дзверы, зачыняе дзверы у душы.
Колькi людзей праз тваё жыццё праходзiць. Нехта брудзiць, нехта саромiць, нехта моцна кахае цябе. Колькi слоу, колькi удыхау, выдыхау, уздыхау. Колькi поглядау, позiркау кожны дзень зноу i зноу.
А першы снег падау на тваi, быццам крылы, вейкi. Нейкi незнаёмы чалавек адчыняе дзверы, зачыняе дзверы у душы.
Чаму тады мяне не зразумеу ты. Чаму тады слоу не знайшла я, быццам нежывая.
А першы снег падау на тваi, Мокрыя вейкi. Ты ужо нейкi незнаёмы чалавек адчыняеш дзверы, пакiдаеш маё сэрца назусiм.