Мне ўсцешна, што Вы хворыя не мной, Мне ўсцешна, што я хворая не Вамі, Што восі зраўнаважанасць зямной Не зрушыцца пад нашымі нагамі.
Мне ўсцешна, што не сорамна ані Пры мне Вам абдымаць яе, другую, Што Вы мне не прарочыце ў агні Пякельным быць, бо я не Вас цалую,
Я ўдзячная Вам сэрцам і душой За тое, што, не ведаючы самі, Вы любіце мяне; за мой спакой, За нашы не-гулянні вечарамі, За поўню, што не ў нас над галавой, За тое, што не бачыліся днямі,
Што ўсё ж — на жаль! — Вы хворыя не мной, Што ўсё ж — на жаль! — я хворая не Вамі.