Փռվել էր շուրջը գարուն, Եվ նազում էր կեչին, Գարնան արևն էր բուրում Մեր համբույրն առաջին: Զեփյուռն էր խաղում թփերում, Վարսերդ մեղմիկ գուրգուրում, Կրկնում էր երգիս հետ շարունակ` "Իմ անուշ, իմ միակ":
Քեզնով եմ ես միայն ապրում ու շնչում, Իմ շուրթերից անունն է քո միշտ հնչում, Դու իմ սիրո արև, իմ բերկրանք, Իմ անուշ, իմ միակ:
Արդեն օրեր են անցել, Միշտ ինձ հետ ես անգին, Բայց մենք դեռ չենք մոռացել Այն գարունն ու այգին:
Գնում ենք այնտեղ միասին Հիշում մեր համբույրն առաջին, Կրկնում ենք մի ծանոթ եղանակ. "Իմ անուշ, իմ միակ":