Акалiчны народ гуслi знаў гусляра;
Песня-дума за сэрца хапала;
Вакол гэтай думы дудара-званара
Казак дзiўных злажылась нямала.
Кажуць, толькi як выйдзе i ўдарыць як ен
Па струнах з неадступнаю песняй,-
Сон злятае з павек, болю цiшыцца стогн,
Не шумяць ясакары, чарэснi;
Пушча-лес не шумiць, белка, лось не бяжыць,
Салавей-птушка ў той час сцiхае;
Памiж вольхаў рака, як штодзень, не бурлiць,
Паплаўкi рыба-плотка хавае.
Прытаiцца да моху русалка, лясун,
Каня вечнага "пiць" не заводзiць:
Пад звон-песню жывучых гусляравых струн
Для eсiх папараць-кветка ўзыходзiць.
Песняры [«Гусляр» - И. Лученок, В. Мулявин, по поэме Я. Купалы «Курган»] еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2