Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыва.
Яна брала, яна брала, яшчэ набірала,
адна дочка ў маці была - да і та гора знала.
Пусьці, маці, пагуляці, я не забаруся,
як запяе першы певень, я дамоў вярнуся.
Пяе певень, пяе другі, й кура сакоча...
Кліча маці вячэраці, а дачка ня хоча.
Ой, вячэрай, мая маці, калі наварыла,
мне сягодня, мая маці, вячэра ня міла.
Ой пайду я ў лес па дровы, ой, гора мне, гора,
не пайду я за старога - барадою коле.
А пайду я за такога, што ня мае вуса,
ён на мяне кіўне, моргне, а я засьмяюся!
Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыва.
Песняры еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2