Нара... Нарач, Нарач!
Над вадою чаек плач...
Ой чаму яны рыдаюць,
Гэтак сэрца нам кранаюць!...
Мо не могуць расказаць i нам iначай iначай
Пра няшчаснае каханне Нары з Ачам,
Что пакiнулi паданне на зямлi,
Як яны пачуццi бераглi.
Мо прыпомнiлi, як вырвалася Нара
З хiжых панскiх рку i пацерак не стала.
Падарунак Ача след пакiнуу скрозь
Сiнiя азёры поуны слёз.
Мо яны згадаллi,як ад пана злога
Нара кiнулася з берага крутога,
Як забралi Ача гайдукi у палон,
Калi ратавау дзяучыну ён.
Мо таму, что забываем пакланiцца
На Купалле прагажуням - беражнiцам,
Что выходзяць апауночы з цёмных вод,
Раза з Нарай водзяць карагод.
Нара... Нарач, Нарач!
Над вадою чаек плач...
Ой чаму яны рыдаюць,
Гэтак сэрца нам кранаюць!...
Песняры еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 3