Сонца ўжо зайшло, думкі-мары прыходзяць, Цемра ахінае зь неба зямлю. Хочацца ўстаць, нешта добрае зробіць, I сказаць тады, як цябе я люблю, ― Мая Країна, мая Беларусь, мая Айчына, мая Беларусь.
Хочацца прабегчы вузкай сьцяжынкай, Хочацца сустрэць мне сонца ўсход, Хочацца мне зьесьці хлеба скарынку, Хочацца, каб стаў урэшце вольны народ, ― У маёй Країне, маёй Беларусі, у маёй Айчыне, маёй Беларусі.
Птушкі адлятаюць увосеньню ў вырай, Каб пасьля вярнуцца вясною дамоў, Божа, дай мне сілы не забыцца Радзімы, Вернасьць зьберагчы, не згубіць любоў, ― Да маёй Країны, да маёй Беларусі, да маёй Айчыны, да маёй Беларусі.
Памятаю я ветрык пяшчотны, Сонейка сьвятло й азёраў блакіт, Памятаю я людцаў гаротных, Што жыцьцё аддалі за вольнасьць маю, ― У маёй Країне, маёй Беларусі, у маёй Айчыне, маёй Беларусі.
Памятаю тых, хто змагаўся пад сьцягам, Сымбалем Крыві й Цела Хрыста, Памятаю тых, хто той сьцяг зьневажалі, Рвалі на кавалкі, было й так, ― У маёй Країне, маёй Беларусі, у маёй Айчыне, маёй Беларусі.
Але веру я ў лепшую прышласьць, Веру, што зьвярнецца да Бога народ, У Хрысьце здабудзе ўласную вольнасьць, I ўсе ўбачаць сонца ўсход, ― У маёй Країне, маёй Беларусі, у маёй Айчыне, маёй Беларусі.
Мая Країна, мая Беларусь, мая Айчына, мая Беларусь.