І сьмерць і жыцце - неадемная частка Таго, што ўсе мы завем існаваннем І сьмерць заглынае нас чорнаю пасткай Жыццё ж працягнецца ў салодкім тумане
І сьмерць і жыццё два супрацьстаўленьня Таго, што, здаецца ня можа быць разам, Але там дзе сьмерць - там жыцьця адраджэнне, А там дзе жыццё, там і сьмерці абразы.
Жыццё нам даруецца пры нараджэньні, Убачыўшы ў першы раз свет навакольны Мы жыць пачынаем, жывем сваёй верай, У вірах жыцьця змагаясь за волю.
Але прыйдзе час, ты нічога ня зробіш, Бо сьмерць, як за ўсімі, прыйдзе за табою Паўстане, калі ты яе не чакаеш, І моцнай рукой прызаве за сабою.
За ёю ты пойдзеш, яна прывядзе Твой Дух ва ўладаньні свае незямныя. У зямлі тваё цела хутка згніе, Вось толькі Душа ня зьнікне й ня загіне. Бу, усё ж, не бясконцае наша жыцьцё - і свет гэты ўсе мы калісьці пакінем. І выпіўшы з кубка зямное жыцьцё, Пяройдзем у княства пад назваю Ірый.