Саўка: Напісаў пісьмо Рыгор мне... Вот жа радасьць!.. Вот жа гора! Эта ж яўны кампрамат, Што мне пішэт арэстант.
Грышка (радкі зь ліста): Сонца ўстане, сонца зойдзе, Дзень заменіць ночкі цьма. А над намі чорнай хмарай Вісьне цесная турма.
Саўка: Што мне дзелаць, как мне быць? Можэт очэнь наўрадзіць Перапіска з Грышкам, з гэтым Дзеструкціўным эляментам.
Грышка (радкі зь ліста): Птушкі вылецяць на зіму, Птушкі зноў ляцяць сюды. Мы ж марнуемся ў астрозе, Трацім лепшыя гады.
Саўка: Адрас вот, а вот пячаць... Я ня буду атвячаць, А то навядуць там спраўкі – Што за пціца этат Саўка.
Грышка (радкі зь ліста): Дні мінаюць, дні праходзяць Летам зьменіцца зіма, А мы сохнем і марнеем, Нам тут радасьці няма.
Саўка: Я, карочэ, ў пятніцу Перадачу аднясу. Толька ціха і сякрэтна, А то ўляпаюсь канкрэтна. На рабоце мне і так Шэф сказаў, што я дурак. І жана ўвяла байкот мне – Не сьцірае і ня корміт.
У лісьце Грышка цалкам працытаваў верш Якуба Коласа "Ў турме".