Саўка: Завідуйце, Масква, Пякін і Кіеў! К нам прылятае Курманбек Бакіеў. Вот мы гасьцепрыімныя какія! Бакіева ў бядзе мы не пакінем!
Грышка: Усё вышэйсказанае – няпраўда! Бакіеў – гэта ганьба, гэта здрада. Хапуга ён, намэнклятурны цынік… І вось табе заканамерны вынік.
Саўка: Аднака ў етым дзеле есьць маменты. Он быў жа ж легіцімным прэзідзентам! Народу есьлі пазваляць такія штучкі, Дык скора мы дакацімся да ручкі!
Грышка: Нам засталося, можа, з пару мэтраў Да гэтай ручкі ці да клямкі гэтай. Хто ведае, а можа быць і нам Наканаваны гэтакі ж фінал? Ганьба! Ганьба! Ганьба! За свабоду!
Саўка: Ня нада етых домыслаў дурацкіх! Нам Курманбек – знакомы, блізкі, брацкі. У аграгарадок яго заселім. Пусьць радуецца зелені весеньняй! Ура! Ура! Ура! За Беларусь!
Грышка: Навошта мы яму, навошта ён нам? Пакраў Бакіеў сотні мільёнаў! У Штаты паляціць да свайго сына, А потым у якую Аргентыну… Ганьба! Ганьба! Ганьба! За свабоду!