Грышка: Вар’яты прарасейскія спакою не даюць. Як толькі ты адвернесься, цыбуліну ўзьвядуць. У Нясьвіжы і Наваградку, і ў Клецку, і паўсюль яны – Цыбуліны, цыбуліны, цыбуліны, цыбуліны…
Саўка: А што, ано ж красіва – златые купала. Ня нада нам в Расію, ана сама прышла. Ня нада ехаць в Суздаль, ня нада ехаць в Твер, Сматры і наслаждайся – есьць всё у нас цяпер.
Грышка: Расейскія апрычнікі ўпарта і цынічна Аблічча гістарычнае краіны нашай нішчаць. І нашыя прыгожыя калісьці гарады Спрэс робяцца ахвярамі маскоўскае арды.
Саўка: Рыгор, не перадзёргівай і не прэувелічывай Напялілі цыбуліну на цэркаў – і атлічна. Зато ані ня ўзялі нічыво із госбюджэта. Спасіба вам, царкоўныя страіцелі за эта!
Грышка: Як можна быць настолькі абыякава-тупым?! Яны ж перабудуюць тут усё на свой капыл! Цыбуліны налепяць па ўсёй тваёй зямлі, А ты ім скажаш: “Дзякуй, што грошай не ўзялі”.
Саўка: Ты што-та, Грыша, сільна рукамі замахал… А чэм цібе ня нравіцца, к прымеру, Тадж-Махал? А в обшчэм-та ня стоіт нам дзяржацца за стар’ё, А лучшэ строіць новае, красівае, сваё, Красівае сваё… мнагакварцірнае жыльё.