Зап. І.В. Глушэц, 2010 г.
Вол бушуе, да вол бушуе – вясну чуй(е),
Дзеўка плача замуж хоч(а).
Ні бушуй вол, ні бушуй вол – наарэсь,
Ні плач дзеўка – нажывесся.
Прыйшло к дзеўцы, прыйшло к дзеўцы трое сват(оў):
Адны сваты з Немешчыны,
Адны сваты, адны сваты з Немешчын(ы),
А другія з Турэшчыны.
А другія, а другія з Турэшчын(ы),
А трэція з Бабрушчыны.
За нямецкіх, за нямецкіх бацька ні адаў,
За турэцкіх маці ні ддала
За турэцкіх, за турэцкіх маці ні ддала,
За бабруйскіх сама ні паш(ла).
Прышла вясна, прышла вясна – дачка ўмерл(а),
Маці плача дай рыдая.
Маці плача, маці плача дай рыдай(я),
Ўсе дубочкі абдымая:
– Што дубочкі, што дубочкі – то сваточк(і),
Што бярозкі – то свахначкі.
Што бярозкі, што бярозкі – то свахначк(і),
Сыра зямля – сваха мая.
Сыра зямля, сыра зямля – сваха мая,
Жоўты пясок – то зяць мой.
– Чаго, зяцю, чаго, зяцю, насмяяўсь(я):
Узяў дачку, не пытаўся?
– Прыедзь, дзіця, прыедзь, дзіця, ка мне ў госць(і).
– Ні прыеду, родна мамка:
Я вясною, я вясною за вадой(ю),
А зімою за снягамі.
А зімою, а зімою за снягам(і),
А летам жа за пяскамі.
Ой, вясною, ой, вясною й у чаўночк(у),
А зімою ў вазочку.
А зімою, а зімою ў вазочк(у),
А летам жа па пясочку.
Светлагорскі р., в. Мольча еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1