1. Даўняя гісторыя гэта адбылася сапраўды У краіне гор і паэтаў у сонечнай Венецыі. А над горадам свяціла светлай чыстай верай Блаславёна Санта Марыя – маці-каралева.
2. Пяць сыноў і шмат багацця меў заможны чалавек, Але беды і пракляцці адабралі ўсё навек. За апошняга сына ён шаптаў нясмела: Блаславёна Санта Марыя – маці-каралева.
3. І бацькоўская воля – сына ў манастыр аддаць Пад заступніцтва святое, каб яго выратаваць. Сэрца юнака адкрыла, у пабожных спевах, Блаславёна Санта Марыя – маці-каралева.
4. Да цудоўнай выявы той юнак насіў заўжды І пітво сваё, і стравы, і душы малітвы. І на моц ягонай веры з літасцю глядзела Блаславёна Санта Марыя – маці-каралева.
5. Статуя аднойчы ажыла і прамовіла ў душы: Улюбёны вернік шчыры ратаванне заслужыў Распавёў абату шчыра, што чакае неба, Блаславёна Санта Марыя – маці-каралева.
6. І калі Хрыстос паклікаў на нябёсы вячэраць, То абат пакінуў мніхаў юнака суправаджаць. І пайшлі абодва ў Вырай, дзе пануе дзева Блаславёна Санта Марыя – маці-каралева.