Я піла пігулкі, Я ірвала сьвежыя краскі. Я ламала рукі, İ сьпявала сумныя песьні. Я чытала кнігі пра нашыя цені, Прыбівала крылы, Што zьбіраліся ў вырай...
Балюча адарваць душу ад крыві, Балюча не дакрануцца да рукі Балюча скаzаць табе стой Балюча, ня хочаш і ня мусіш быць са мной…
Я лічыла zоры Ў шырокай прасторы. Хацела скаzаць, Што дару табе адну, Сваю — самую яркую, Але… на чорных дарогах Zнойдzецца месца й мне…
Балюча адарваць руку ад рукі, Балюча zавяzаць вочы й скаzаць «İдzі», Балюча, бо ніхто ня zможа дапамагчы. Толькі ветру, толькі сонца, толькі песьня Ў жыцьці.