Тенгиз Габаев - Ибрахим (зикир) | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Тенгиз Габаев
• Ибрахим (зикир)

Мелодия народная, стихи Кязима-хаджи Мечиева (1859-1945).

Аллахны атын эсгериб,
БисмиЛлах деб башлайым.
Терк окъуна мен сизге
Хапар айтыб бошайым.
Буруннгу заманлада
Джашады бир акъылман –
Узакълада, бизде да
Хапарлары айтылгъан.
Аны аты – Ибрахим,
Файгъамбаргъа саналгъан,
Игиликге табыннган,
Халкъы сюйген бир адам.
Джашы болмай, Ибрахим
Аллахдан джаш изледи.
«Бир джаш бер, – деб, Аллахдан
Тохтамайын тиледи. –
Сен джаш берсенг, Аллахым,
Санга къурман этерем,
Сени ючюн бек сюйген
Бир затымы кесерем».
Аллах анга джаш берди.
Анга Исмайыл атады.
Ол, малларын кесдириб,
Къурман этиб башлады.
Сора тюшюнде эштди:
«Сюйгенинги кесмейсе!
Былай бла энди сен
Муратынга джетмейсе».
Ол, къалдырмай, къойларын
Къурман этиб ташлады,
Хар кечеден тохтамай
Бир тюш кёрюб башлады.
Къычырды анга Джабрайыл:
«Айтханынгы этмединг!
Къурман этиб, алыкъа
Сюйгенинге джетмединг!»
Джюз тюеси бар эди –
Барын кесиб, аш этди.
Биягъылай, тюшюнде
Биягъы сёзню эштди.
Бар эди аны джюз аты –
Барысын да кесдирди.
Болгъан мюлкюн, къалдырмай,
Барын артын этдирди.
Мурат этди Ибрахим:
«Мен ишими битдирдим,
Сюйгеними къоймайын,
Мен сёзюме джетдирдим».
Дагъыда эштди, дейди,
Кече джукълап, тюшюнде:
«Энтда толмайды сёзюнг,
Джартылыкъ бар ишингде.
Мал кесгенден файда джокъ,
Исмайылны къурман эт.
Олду да бек сюйгенинг, –
Аны алыб, таугъа кет!»
Кетмей да ол не этсин –
Аллахха сёз бергенди.
Бу тюшню да, тохтамай.
Джетмиш кече кёргенди.
Кёзю къыймай, джылады,
Джашын къурман этерге,
Амал табмай, тебреди
Таугъа алыб кетерге.
Анасына айтды ол:
«Исмайылны хазырла.
Эртден бла керекбиз
Биз отуннга барыргъа».
Ашатды, кийиндирди,
Джолгъа салды баласын.
Къайгъылы этиб къойдула
Аны тапхан анасын.
Ибрахим бла Исмайыл
Таугъа айланыб кетдиле.
Бара-бара, экиси
Мина таугъа джетдиле.
Айтды Ибилис Хаджаргъа:
«Джашны элтеди кесерге!
Сен керексе, мычымай,
Ызларындан джетерге!»
«Бу сёзлени нек айтдынг,
Эй, къара бетли киши?!
Балалагъа болурму
Аталаны ол иши?»
Анасындан сёз табмай,
Къайтды Ибилис, къыйнала.
Ызларындан чабды ол,
Джетди аланы Минада.
Джашха къараб, айтды ол:
«Сени элтеди кесерге,
Атанг мурат этеди
Сени къурман этерге».
Айтды Исмайыл: «Эй, киши,
Ата этерми бу ишни?!
Нек алдайса сен мени,
Къара бетли сен киши?»
Ийнанмады Исмайыл
Аны айтхан сёзюне –
Ташны алды къолуна,
Урду аны кёзюне.
Дагъыда бир таш алыб,
Урду аны башына.
Ол таш бла аны ол
Джара салды къашына.
Айтды анга атасы,
Джашырмады бир джугъун:
«Джетди бюгюн этерге
Уллу Аллахны буйругъун...»
Хазыр болду Ибрахим
Джашны къурман этерге,
Кёзю къыймай, джылады
Аны башын кесерге.
Къыбылагъа айланыб,
Тюз тохтады Ибрахим,
Бичакъ алыб къолуна,
Хазыр болду бу халил.
Джаныуарла, джыйылыб,
Анга бары джылады.
«Не этер бу халил?» – деб,
Аллах аны сынады.
Бичакъны джаш кёрюр деб,
Аны джаны къыйналды.
Кёрмесин деб бычакъны,
Джашны кёзюн байлады.
«Кёзлерими байлама,
Атам, байла санымы.
Мени анама кёргюзтме
Кёлегимде къанымы».
Бычакъ тартды бойнуна –
Бычакъ аны кесмеди.
Ырахат болуб джатды джаш,
Орнундан да тебмеди.
Ташха тартды бычакъны,
Аны сынаб кёрюрге.
Ташны кесиб, ол бычакъ
Ётюб кетди тюбюне.
Бычакъ къалай кесер эд,
Кесме десе анга Аллах!
Джашчыкъ къалай тебер эд,
Тебме десе анга Аллах!
Азат этиб джашны, Аллах
Къочхар ийди орнуна...
...