Ешкімнен болмасын деп кем сыбағам, Өнерден өзіме тəн еншін алам. Ақын деп сенім артқан алты алаш деп, Аманатын арқалап бел шыдаған. Қолымдағы сайратып қос ішіекті, Қолқаңды орындайын сен сұраған. Дариғай эстрадаңды қоя тұрып, Бір сəтке домбырамды берші маған.
Жылдар жылжып, Ғасыр өтіп барады. Өткен күннен Нелер есте қалады. Осы күнге жеткенде, Бір сəт өткен кеткенге, Көз жүгіртіп қарайықшы шамалы. Қолдау берсе айқайын, Тыңдасаңдар айтайын, Қалай болған Төреғали Төреəлі.
1992 күз еді, Естімесек білмеймізғой біз оны. Байқоңырдың бай елі, Төреəлінің əйелі, Мені тапқан Жетісайдың қызы еді.
1999-ыншы жыл еді, Қыркүйекте қолымызда гүл еді. Нұрға бөлеп қыздарды, Жырға бөлеп ұлдарды, Сол мектептің болып шықтық түлегі.
Сөйтіп 2008-ге кеп тоқталдық. Ару қала Алматыға кеп қалдық. Армандаған мен өзім, Жүргеніптің колледжін, Студент боп алып ұшып бетке алдық.
2000-да 10-ыншы жыл кез еді, Маған түскен Ермановтың көзі еді. Айналайын балам деп, Сенім артам саған деп, Топқа қосқан Жүрсін əкем өзі еді. Ақын болып толғанып, Ақ домбыра қолға алып, Айтысыңның атанып еп көжегі.
Жақсы ақын деп ел жүргенде ой пəл-ай, Шабытымды қалмаушы едім шайқамай. Домбыра ұстап сол қолым, Микрофон ұстап оң қолым, Əнші болып кетіппізғой байқамай.
11-інші ай, қарашаның 11-і, Ұлы дала ұлы бастап жолды ірі. Төреғали əн салып, Бүкіл халық тамсанып, Залға сыймай қайтты дейді сол күні. Алғыстарын жаудырып, Бағымызды жандырып, Ақ тілегін айтты дейді сол күні. Кейбіреулер жұлдыз дейді ау мені де, Бос мақтауға кетпеуші едім семіре. Жəй бір жұлдыз атанбай, Сұлтан Махмұт атамдай, Күн боп шығам қазағымның көгіне. Мен айтыстан кетпедім, Айтатыным көп менің, Қайта оралам төлелердің төріне. Концертіме кеп тұрған, Бəрекелді деп тұрған, Мың рахмет мырза көңіл еліме.